Wandelingen op het strand

Sinds Samantha haar intrek had genomen in haar huis aan de kust, hield ze van haar regelmatige strandwandelingen. Deze eenzame uitstapjes boden haar meer dan alleen lichaamsbeweging; het was een intieme gemeenschap met de natuur die haar ziel voedden. Ze hield van de manier waarop de zoute wind met haar haar speelde, de sensatie van het korrelige zand onder haar voeten en de verkwikkende geur van de zee.

Samantha had een lange traditie van lange, meditatieve wandelingen langs de kustlijn. Elke expeditie diende als een gelegenheid om een tastbaar aandenken te verzamelen dat haar diepe, bijna spirituele band met de oceaan symboliseerde – haar toevluchtsoord, haar heiligdom.