Een telefoontje

In een beweging die een gevoel van wanhopige urgentie suggereerde, pakte meneer Dalton abrupt zijn mobiele telefoon van het bureau. Zijn vingers schoten als een bezetene over het scherm, toetsten snel een nummer in voordat hij het apparaat haastig tegen zijn oor drukte, alsof de seconden die wegtikten van levensbelang waren.

Een ietwat ongemakkelijke en gespannen stilte omhulde de kamer toen meneer Dalton zijn telefoon pakte om te bellen. Zijn gezicht verraadde zijn teleurstelling toen duidelijk werd dat niemand zijn telefoontje aan de andere kant beantwoordde. Maar in plaats van zich over te geven aan moedeloosheid, toonde hij een stalen vastberadenheid toen hij ophing en onmiddellijk het nummer opnieuw draaide.